Veerkracht | Het onmisbare ingrediënt in acceptatie en herstel

Veerkracht – De kracht en snelheid van onze reactie op tegenslagen en het vermogen om er misschien zelfs wel sterker weer uit te komen.

Niemand komt ongeschonden door het leven

Iedereen krijgt in haar of zijn leven helaas te maken met tegenslag. Dat is onvermijdelijk. Dit kan het verlies van een kind, partner of andere dierbare zijn. Het verliezen van je baan of te maken krijgen met ziekte.

Voor mij betekende dat dat ik moest leren leven met een progressieve hartaandoening vanaf mijn 36e jaar. Mijn leven zoals ik dat tot dan toe kende en alle plannen die ik voor ogen had is noodgedwongen volledig anders gaan verlopen. Dat ik veel moest inleveren op allerlei gebieden. En dat ik moest leren accepteren dat mijn leven ook nooit meer zou worden zoals het voorheen was.

Maar niemand komt ongeschonden door het leven. Iedereen krijgt op een bepaald moment in het leven haar of zijn portie verlies te verwerken. En meestal zien we dat allesbepalende moment niet aankomen, maar worden we er volledig onvoorbereid door overvallen. De verdeling van de portiegrootte daarin is ook niet voor iedereen even groot. En soms lijdt een verlies tot nóg meer tegenslagen. Het een heeft vaak ook impact op veel andere aspecten van je leven.

Uiteindelijk ontkomen we allemaal niet aan onze dosis tegenslagen die we te verwerken krijgen. En dan heb ik het over het soort tegenslag waarbij je wereld voor je gevoel volledig instort, er niks meer leuk is en je er van overtuigd bent dat het ook nooit meer leuk gaat worden…

Hoe vind je in die uitzichtloze rotsituatie dan de kracht om tóch weer op te krabbelen en er weer wat van te maken? Hoe leer je weer plezier te hebben en ja, om ondanks al je misere zelfs weer gelukkig te zijn?

Veerkracht; het onmisbare ingrediënt bij acceptatie en herstel

Weer gelukkig worden, weer lol in het leven hebben en misschien zelfs in een aantal aspecten sterker en beter te worden dan dat je daarvoor was, dat vereist veerkracht. De kracht hebben óf deze kracht vinden om weer terug te veren, weer op te bloeien en misschien zelfs wel te floreren na alle ellende die je overkomen is.

Dat vereist een bepaalde mindset en is iets wat te trainen is, al dan niet met hulp. Want soms is het veel te veel om te behappen of om er allemaal maar alleen mee te moeten dealen. In het dieptepunt van je ellende zie je vaak zelf geen lichtpuntjes meer. Daar weet ik zelf ook alles van..

Op het moment dat ik de diagnose ‘ hartpatient’ kreeg stond ik midden in het leven en waande mijzelf toen ook nog best onaantastbaar. Vanuit het niets veranderde mijn leven zoals ik het leefde met 180 graden.  En ja.. ik mag mijn handen dan wel dichtknijpen dat ik mijn hartinfarct overleeft heb, een type infarct in de meeste gevallen een dodelijke afloop heeft, wel het heeft vanaf dat moment grote negatieve gevolgen gehad voor mijn leven. Iets dat ik op mijn 36e absoluut niet aan zag komen maar wel alles op zijn kop heeft gezet.

Want het overleven van mijn voorwandinfarct heeft wel een substantiële en blijvende schade met zich meegebracht wat mij lichamelijk flink beperkt in mijn dagelijkse leven.

En alsof een face-off met de dood nog niet genoeg was, hield het daar nog lang niet bij op want als gevolg van mijn ziekte verloor ik ook mijn werk. Om op het gebied van carrière al zo jong uitgerangeerd te zijn heeft er dan ook flink bij mij ingehakt. Ik had hard gewerkt voor de management functie die ik had en dit bracht ook een een verlies van inkomenszekerheid met zich mee. Ook liep mijn relatie na een periode van bijna 15 jaar gaandeweg op de klippen. Schiet mij maar lek dacht ik.

Sneeuwbal effect

De bal die van de berg was gaan rollen nam onderweg meer en meer van mijn plezier en zekerheden met zich mee. Het leek ook maar niet op te houden en ik viel voor mijn gevoel van de ene in de andere shitty situatie. En dit was ontzettend moeilijk te verkroppen! Hoe anders had ik het mij allemaal voorgesteld en gepland? Het heeft er logischerwijs dan ook emotioneel ontzettend ingehakt en mijn plezier in bijna alles flink onderuit gehaald. Verdriet is een allesoverheersende metgezel en niet het type gezelschap dat goed voor je is!

Ik weet dus wel het een en ander van misere, het verschrikkelijke wat het mentaal met je doet en de uitzichtloosheid die je op dat moment hebt. Maar ondanks dat ik me het destijds absoluut niet had kunnen voorstellen, lukte het mij gaandeweg om toch weer op te krabbelen, nieuwe leuke en interessante dingen op te pakken en ja, zelfs om weer lol in dingen te hebben! En om mijzelf weer vrouwelijk, aantrekkelijk te vinden en weer een gezelliger persoon voor mijn omgeving te zijn. Dat geeft hoop, moed en het liet de onzekerheid over mijzelf steeds meer naar de achtergrond verdwijnen.

Maar om weer op dat punt te komen gaat natuurlijk niet vanzelf. Het vereist een flinke dosis veerkracht en de juiste mindset! Toch is het mogelijk. Sterker nog, in bepaalde aspecten kan je er juist flink door groeien als persoon en ben je je beter bewust van hoe je je leven wilt leven en wat en wie daarin belangrijk voor jou zijn. Ja het kan! Meerdere mensen lukt het om weer op te staan, weer op te fleuren, dus waarom zou het jou niet lukken?

Maar hoe vind je dan die veerkracht?

Verdriet of verlies kan hard en als een bom toeslaan en je volledig lam leggen. Toch zal je gaandeweg merken, dat je mentaal sterker bent dan je op dat moment kon bedenken.

Al zal dat wel de tijd vergen die daar voor nodig is. En daar is voor niemand een vastgesteld plan of tijdspad voor. Dat is een proces waar je noodgedwongen doorheen moet ook verloopt dat proces voor iedereen anders. Soms lukt het je zelf, soms heb je daar hulp van een professional bij nodig. Hulp zoeken is geen falen! Werken aan je eigen geluk en gezondheid is een van je meest essentiële basisbehoeften.

Zelf ben ik ook nog bezig met dat proces en ik denk ook dat je er ook nooit helemaal een punt achter kan zetten. Zo van, nu ben ik weer blij en happy en ben ik klaar. Zo werkt dat helaas niet. Voor niemand. Want gaandeweg in de tijdlijn van je leven kunnen er weer nieuwe onvoorziene gebeurtenissen op je weg komen. Leuk gebeurtenissen, maar uiteraard ook nieuwe problemen en uitdagingen. Bijvoorbeeld op het gebied van je gezondheid. In het leven met een chronische ziekte kan er ook altijd weer iets onaangekondigds kunnen gebeuren. Nieuwe gezondheidsproblemen, al dan niet veroorzaakt door je eerdere aandoening, behandeling of totaal nieuwe gezondheidsklachten. Dat is bij mij ook geval het geval geweest en het zal ook weer opnieuw gaan gebeuren. Daar is geen ontkomen aan.

Maar ik ben wel op de goede weg in het stap voor stap terugvinden van mijn eigen geluk en hoewel ik daar natuurlijk nog best een hoop in te ontdekken en te leren heb, zie ik mijn leven nu wel met heel andere ogen dan een aantal jaar geleden. Stress is overigens ook funest voor je hart en algehele gezondheid dus hoe meer je daar voor jezelf van kan elimineren, hoe beter en gezonder het voor je is.

Wanneer optie A niet meer beschikbaar is, ga dan voor de voor jou zo best mogelijke versie van optie B!      

De kunst zit hem in het zien van mogelijkheden. 

Deze tips kunnen je daarbij helpen:

• Geef jezelf nooit de schuld van wat je overkomen is! Gebeurtenissen overkomen je, ook de nare dingen. Je kan niet alle aspecten van je leven plannen of beïnvloeden. Het overkomt je. En soms helaas tegen wil en dank. That’s life en niet jouw schuld.

• Probeer in mogelijkheden te denken in plaats van beperkingen. Ja, dat is inderdaad ontzettend moeilijk als je midden in je sores zit, maar probeer er op een geven moment wél uit te stappen en te onderzoeken waar je wel blij en gelukkig van wordt. Welke activiteiten jou energie geven en welke mensen je daarbij om je heen wilt hebben. Mensen waar je juist energie van krijgt in plaats an dat ze je energie kosten.

• Leef in het NU. Door te blijven hangen en verlangen naar alles wat je voorheen wel had en kon en nu niet meer zal je frustratie blijven voeden. Het zal je ook niet verder helpen omdat dit niet meer reeel is in ‘jouw nieuwe normaal’. Bepaalde aspecten in je leven zijn voorbij of drastisch anders geworden. Maar het biedt ook altijd de mogelijkheid om een totaal andere weg in te gaan of de bestaande dingen die niet meer lukken om te buigen naar een nog wel passende vorm.
• Verandering hoeft ook niet altijd negatief te zijn!  Na mijn eerste operatie moest ik afscheid nemen van mijn baan als vestigingsmanager van een uitzendbureau. En hoe hard dit er ook inhakte, het heeft mij wel aan het denken gezet over wat dan nog wél mogelijk was in mijn situatie. Ik heb mij toen om laten scholen tot voedingsdeskundige wat een goede  opleidingskeuze is geweest. Mijn energieniveau was dan weliswaar stukken minder, maar met mijn hoofd was niks mis. En naast dat ik zelf veel voordelen ervaarde van een gezond eetpatroon kon ik ook andere mensen hierin begeleiden. Ik heb hier tot mijn 2e operatie zelfs een aantal jaar een eigen praktijk in gehad. Doordat ik eigen baas was kon mijn uren en afspraken zodanig plannen dat het mij niet teveel was en het mij zo min mogelijk druk gaf.

Na geconfronteerd te worden met nieuwe gezondheidsproblemen 4 jaar geleden moest ik hier helaas mee stoppen, maar ook dit weerhield mij niet in hetgeen ik belangrijk vindt. Namelijk wat zinnigs te blijven doen en mijzelf daarnaast ook te blijven ontwikkelen en stimuleren. De praktijk ging dicht, maar mijn website ontstond. Het ging natuurlijk niet zonder traan of frustratie omdat ik alweer wat op moest geven, maar mijn wil om mijn leven zo volop mogelijk te willen leven was groter.

• Vindt iets wat je leuk vindt. En een mooie afleiding van donkere gedachten is. Het schrijven van blogs en artikelen waar ook andere hartpatiënten wat aan kunnen hebben geeft mij een voldane en zinnige invulling van mijn dagen. Ik leer ook iedere dag meer over het onderwerp en de complimenten die ik krijg zijn een ontzettende stimulans om hierin te blijven groeien. En het schrijven werkt voor mij ook nog eens therapeutisch heb ik gemerkt. Zodra mijn dagen inhoudsloos worden heb ik er ook echt geen lol meer in. Kwaliteit boven kwantiteit is vanaf het begin van mijn ziekte mijn motto geweest.

Zoek dus iets, een opleiding, hobby of lang gekoesterde wens, iets dat nog wel haalbaar voor je is, hetzij wat aangepast, in jouw huidige situatie, iets wat je leuk vindt en waar jij je voldoening uit haalt. Misschien die plannen waar je voorheen nooit tijd voor had en nu wel kan doen? Dat kan natuurlijk van alles zijn. Maar het zal je absoluut stimuleren in je herstel en acceptatie proces. En ook je plezier in het leven weer vergroten.

•  Ontwikkeling is belangrijk en goed, maar leg daarin de lat niet té hoog voor jezelf. Niet op een manier dat het een negatief effect op je gezondheid, energie of mentale welbevinden gaat hebben. Stel haalbare doelen en maak reele plannen. Perfectionistisch zijn zal je meer terugslaan dan vooruit helpen.
• Vergelijk jouw situatie ook niet met die van een ander. Wat voor de een goed werkt hoeft niet automatisch voor jou ook te werken. Of andersom. Maar probeer ook je huidige situatie en leven niet te blijven vergelijken met je ‘oude normaal’.

Wanneer je blijft streven naar alles wat je voordien kon en deed en niet kan accepteren dat je leven nu anders is, zal je je onmachtig en onzeker blijven voelen. En als je zelf niet uit die cirkel kan komen, zoek daar dan hulp bij.  Tegenslagen zijn zoals gezegd niet te voorkomen. Voor niemand. Maar de manier waarop je omgaat met je verdriet en verlies kunnen wel allesbepalend zijn in het verschil in een leven waarin je bitter, gefrustreerd en onzeker blijft en de mogelijkheid er wat te maken met hetgeen je nog wel kan en beschikbaar voor je is.